نوشته شده توسط : toktam
می خواهم خویش را به پنجره پولاد مهربانی و مروتت بیاویزم و بند دل شکسته ام را گره بزنم به صداقت و بزرگی و شرافتت و عقیق سرخ نیایش را تقدیمت کنم . آهوی سرگشته کوچه های غربت و دلدادگی ام .... آیا ضمانت دلم را ..........می پذیری ؟؟ آیا قفل قلبم را با کلید شفاعت و مهربانیت می گشایی ؟؟ آیا رخصت می دهی در حالی که دل به تو سپردم گره محبتم به تو را پاره کنم و دوباره پیوند بزنم ، شاید به تو نزدیکتر شوم ..
آیا می خوانی و می پذیری ام ؟؟ و آیا اینبار فرصت می شود ؟؟؟ :: بازدید از این مطلب : 631 نوشته شده توسط : toktam
يادم باشد معجزه ي قاصدك ها را باور داشته باشم
:: بازدید از این مطلب : 659 نوشته شده توسط : toktam
فاش میگویم و از گفته خود دلشادم بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق که در این دامگه حادثه چون افتادم من ملک بودم و فردوس برین جایم بود آدم آورد در این دیر خراب آبادم سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض به هوای سر کوی تو برفت از یادم نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم می خورد خون دلم مردمک دیده سزاست که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم
:: بازدید از این مطلب : 666 نوشته شده توسط : toktam
عشق گاهی خواهش برگ است در اندوه تاکعشق گاهی رویش برگ است در تن پوش خاکعشق گاهی ناودان گریه ی اشک بهارعشق گاهی طعنه بر سرو است در بالای دارعشق گاهی می رود اهسته تا عمق نگاههمنشین خلوت غمگین آهعشق گاهی شور رستن در گیاهعشق گاهی غرقه ی خورشید در افسون ماهعشق گاهی سوز هجران است در اندوه نیرمز هوشیاری ست در مستی میعشق گاهی ابی نیلوفری ستقلک اندیشه ی سبز خیال کودکی ستعشق گاهی شرم خورشید است در قاب غروبروزه ای با قصد قربت ، ذکر بر لب ، پایکوبعشق گاهی هق هق ارام اما بی صدااشک ریز ذکر محبوب است در پیش خداعشق گاهی طعم وصلت می دهدمزه ی شیرین وحدت می دهدعشق گاهی شوری هجران دوستتلخی هرگز ندیدن های اوستعشق گاهی مشق های کودکی ستحس بودن با خدا در سادگی ستعشق گاهی کیمیای زندگی ستعشق در گل راز نا پژمردگی ستعشق گاهی هجرت از من ، ما شدنعشق یعنی با تو بودن ما شدنعشق گاهی بوی رفتن می دهدصوت شبناک تو را سر می دهدعشق گاهی نغمه ای در گوش شبعادتی شیرین به نجوای دو لبعشق گاهی می نشیند روی بامگاه با صد میل می افتد به دامعشق گاهی سر به روی شانه ایاشک ریز اخر افسانه ایعشق گاهی یک بغل دلواپسیعطر مستی ، ساز شب بو ، اطلسیعشق گاهی هم حکایت می کنداز جدایی ها شکایت می کندعشق گاهی نو بهاری گاه پاییزی سرخ زرد !گاه لبخندی به لب های تو گاهی کوه دردعشق گاهی دست لرزان تو می گیرد درون دست خویشگاه مکتوب تو را ناخوانده می داند ز پیشعشق گاهی راز پروانه است پیرامون شمعگاه حس اوج تنهایی ست در انبوه جمععشق گاهی هم خجالت می کشددستمال تر به پیشانی عالم می کشدعشق گاهی ناقه ی اندیشه ها را پی کندهفت منزل را تا رسیدن بی صبوری طی کندعشق گاهی هم نجاتت می دهدسیب در دستی و صاحبخانه راهت می دهدعشق گاهی در عصا پنهان شودگاه بر اتش گلستان می شودعشق گاهی رود را خواهد شکافتفتنه ی نمرودیان زو رنگ باختعشق گاهی خارج از ادراک هاستطعنه ی لولاک بر افلاک هاستعشق گاهی استخوانی در گلوستزخم مسماری ست در پهلوی دوستعشق گاهی ذکر محبوب است بر نی های تیزگاه در چشمان مشکی اشک ریزعشق گاهی خاطر فرهاد و شیرین می کندگاه میل لیلی اش با جام مجنون می کندعشق گاهی تاری یک آه بر ایینه ایحسرت نادیدن معشوق در ادینه ایعشق گاهی موج دریا می شودگاه با ساحل هم اوا می شودعشق گاهی چاه را منزل کندیوسفین دل را مطاع دل کندعشق گاهی هم به خون اغشته شدبا شقایق ها نشست و هم نشین لاله شدعشق گاهی در فنا معنا شودواژگان دفتر کشف و تمناها شودعشق یعنی سر سجود و دل سجودذکر یا رب یا رب از عمق وجودبا تو اما عشق پیدا می شودبی تو اما عشق کی معنا شود . . . ؟
:: بازدید از این مطلب : 395 نوشته شده توسط : toktam
یک شبنم یک ستاره یک قاصدک تنها بهانه برای ماندن گرم ترین , ناب ترین و خالص ترین سرود های عاشقانه ی من در دل شب خاموش زمزمه کردم تنها شاهد من مهتاب بود و بس در آستانه ی سحرگاه و در دل هر شامگاه تنهایی می رقصید در پس پنجره های امید انعکاس طنین سکوت دلم آسمان را خیره می کرد خود را می نگرم مهتاب را می نگرم در دل این سحرگاه به خود می گویم: من احساس می کنم من پرواز می کنم من عاشق می شوم من .... آسمان با بغض مرا می نگرد دست خدا را می بینم آغوش گرم او را حس می کنم
:: بازدید از این مطلب : 468 نوشته شده توسط : toktam
نوشته شده توسط : toktam
منم زیبا
که زیبا بنده ام را دوست میدارم
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
ترا در بیکران دنیای تنهایان
رهایت من نخواهم کرد
رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود
تو غیر از من چه میجویی؟
تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟
تو راه بندگی طی کن عزیزا من خدایی خوب میدانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکی .یا خدایی میهمانم کن
که من چشمان اشک الوده ات را دوست میدارم
طلب کن خالق خود را.بجو مارا تو خواهی یافت
که عاشق میشوی بر ما و عاشق میشوم بر تو که
وصل عاشق و معشوق هم،اهسته میگویم، خدایی عالمی دارد
تویی زیباتر از خورشید زیبایم.تویی والاترین مهمان دنیایم.
که دنیا بی تو چیزی چون تورا کم داشت
وقتی تو را من افریدم بر خودم احسنت میگفتم
مگر ایا کسی هم با خدایش قهر میگردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی.ببینم من تورا از درگهم راندم؟
که میترساندت از من؟رها کن ان خدای دور
آن نامهربان معبود.آن مخلوق خود را
این منم پروردگار مهربانت.خالقت.اینک صدایم کن مرا.با قطره اشکی
به پیش اور دو دست خالی خودرا. با زبان بسته ات کاری ندارم
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکی ام.آیا عزیزم حاجتی داری؟
بگو جز من کس دیگر نمیفهمد.به نجوایی صدایم کن.بدان اغوش من باز است
قسم بر عاشقان پاک با ایمان
قسم بر اسبهای خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات اوردم
قسم بر عصر روشن ، تکیه کن بر من
قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد
برای درک اغوشم,شروع کن,یک قدم با تو
تمام گامهای مانده اش با من
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
ترا در بیکران دنیای تنهایان.رهایت من نخواهم کرد
:: بازدید از این مطلب : 634 نوشته شده توسط : toktam
نوشته شده توسط : toktam
نه تو می مانی
:: بازدید از این مطلب : 633 نوشته شده توسط : toktam
آن که پیمان با هوالموجود بست گردنش از بند هر معبود رست مؤمن از عشق است و عشق از مؤمنست عشق را ناممکن ما ممکن است عقل سفاک است و او سفاک تر پاک تر چالاک تر بیباک تر عقل در پیچاک اسباب و علل عشق چوگان باز میدان عمل عشق صید از زور بازو افکند عقل مکار است و دامی میزند عقل را سرمایه از بیم و شک است عشق را عزم و یقین لاینفک است آن کند تعمیر تا ویران کند این کند ویران که آبادان کند عقل چون باد است ارزان در جهان عشق کمیاب و بهای او گران عقل می گوید که خود را پیش کن عشق گوید امتحان خویش کن عقل گوید شاد شو آباد شو عشق گوید بنده شو آزاد شو
:: بازدید از این مطلب : 616 نوشته شده توسط : toktam
نوشته شده توسط : toktam
پوشیده چون جان میروی اندر میان جان من سرو خرامان منی ای رونق بستان مـــــن
:: بازدید از این مطلب : 616 نوشته شده توسط : toktam
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
الهي!
اگر براي آن به سوي تو مي آيم
كه مرا از شعله هاي دوزخ نجات بخشي ،
بگذار كه در آنجا بسوزم .
و اگر براي آن به سوي تو مي آيم
كه لذت بهشت را به من بخشي ،
بگذار كه درهاي بهشت به رويم بسته شود .
اما اگر به خاطر تو به سويت مي آيم ،
محبوبم ٬ مرا از خويش مران .
متبركم كن تا در كنار زيبايي جاودانه ات٬
تا ابد لانه كنم.
صفحه قبل 1 صفحه بعد
|
| |
| وب : | |
| پیام : | |
| 2+2=: | |
| (Refresh) | |
|
متن دلخواه شما
|
|
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
